ကပၸလီပင္လယ္ျပင္ဆီကေန ဆားေငြ႕နံ႔သင္းေနတဲ့ ေလက ကမ္း႐ိုးတန္း တစ္ဖက္ျခမ္း အစြန္းပိုင္း ခပ္က်ဲက်ဲ ေပါက္တဲ့ ထင္း႐ွဴးပင္တန္းဆီကို တိုးေ၀ွ႔ ျဖတ္သန္းရင္း ကုန္းေျမဆီကို ဦးတည္ တိုက္ခတ္ေနပါတယ္။
အနိမ့္အျမင့္ မညီတဲ့ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းကမူေတြေပၚမွာေတာ့ ခပ္စိပ္စိပ္စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ ကြမ္းသီး၊ ေရာ္ဘာစတဲ့ သီးပင္စားပင္ေတြက ပင္လယ္ျပင္ဆီကို မ်က္ႏွာမူေနၾကပါတယ္။ေမလဆန္းေန႔ အပူရွိန္က
ျမင့္သထက္ျမင့္လာေလ ပိုၿပီး ပူလာေလျဖစ္ပါတယ္။မိုးတိမ္ေတာင္ေတြကင္းစင္ေနတဲ့ အျပာရင့္ေရာင္ေကာင္းကင္ေအာက္က ပင္လယ္ျပင္ဟာဒီေရက်ခ်ိန္ ေလအၿငိမ္မို႔ ခပ္ေလးေလး ခပ္ျဖည္းျဖည္း
ကမ္းေျခဆီကို တြားသြားေနပါတယ္။ဒီေနရာနဲ႔ဒီအမည္က အရင္က လူသိပ္မသိ နာမည္မႀကီးတဲ့ သဘာ၀အ႐ိုင္း ကမ္းေျခတစ္ခုျဖစ္ၿပီးအခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ျပည္တြင္းက လာေရာက္ လည္ပတ္သူေတြအျပင္ ျပည္ပက ခရီးသြားေတြ တဖြဲဖြဲလာေရာက္ လည္ပတ္ရာ နယ္ေျမတစ္ခုအျဖစ္ စတင္ အသက္၀င္လာေနၿပီျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာ၀ကမ္းေျခဟာ မြန္ျပည္နယ္၊ ေရးၿမိဳ႕ကေန ၁၇ မိုင္ေလာက္ေ၀းၿပီးေတာ့ သဘာ၀အတိုင္းရွိေနဆဲ ကမ္းေျခတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ ေငြေဆာင္၊ ေခ်ာင္းသာစတဲ့ ကမ္းေျခေတြလို လွပတဲ့ သဲေသာင္ျပင္၊ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ပင္လယ္ျပင္႐ႈခင္းေတြရွိတဲ့ ကမ္းေျခတစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ကမ္းေျခပိုင္း ကုန္းေျမကေန ဒီေရက်ခ်ိန္
ဆိုရင္ သဲေသာင္ျပင္ အက်ယ္ေပ ၃၀၀ ေလာက္အထိ က်ယ္ျပန္႔ ၿပီးေတာ့ ကမ္း႐ိုးတန္း အရွည္ ရွစ္မိုင္ ၀န္းက်င္ရွိပါတယ္။အခုအခ်ိန္မွာ ရာနဲ႔ခ်ီတဲ့ ျပည္တြင္းခရီးသြားေတြအျပင္ တိုးရစ္ေတြလည္း ဒီႏွစ္ အေစာပိုင္းကစလို႔လာေရာက္လည္ပတ္ေနၾကၿပီျဖစ္ေပမယ့္၊ ဟိုတယ္ေတြ၊ အပန္းေျဖစခန္းေတြေတြ မရွိေသးပါဘူး။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးကလည္း ေကာင္းမြန္ျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ကမ္းေျခအနီးက ရြာခံ အခ်ဳိ႕ကေတာ့ ကမ္းေျခအ၀င္၀မွာေျမကြက္ အခ်ဳိ႕၀ယ္ယူၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္လေက်ာ္ သုံးလေလာက္ကမွ ၀ါးတိုင္ေထာင္၊ သက္ကယ္မိုးထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္အခ်ဳိ႕ လာေရာက္ဖြင့္လွစ္ထားၾကပါတယ္။ကဗ်ာ၀ကမ္းေျခအနီးအနားက ကဗ်ာႀကီး၊ ကဗ်ာ၀၊ ေရႊဟသၤာ စတဲ့ ေက်းရြာခံေတြဟာ တံငါလုပ္ငန္း၊ ဥယ်ာဥ္ျခံလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အသက္ေမြးၾကၿပီးေတာ့ လူငယ္လူရြယ္အားလုံးနီးပါးထိုင္းႏိုင္ငံကို တရားမ၀င္ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကပါတယ္။လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ေဒသတြင္း ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈက အရင္အတိုင္းမေျပာင္းလဲေသးဘူးလို႔ ေဒသခံေတြကေျပာဆိုၾကပါတယ္။ကဗ်ာ၀ေက်းရြာကေတာ့ အိမ္ေျခေပါင္း ၃၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ရြာႀကီးတစ္ရြာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကဗ်ာ၀ကမ္းေျခအ၀င္၀ ကားလမ္း တစ္ဖက္တစ္ခ်က္မွာ ေပ ၄၀ ေပ ၆၀ ျခံကြက္ငယ္ေလးေတြကို ျခံခတ္ထားၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံရွိတဲ့ ၿမိဳ႕ကလူေတြက လာေရာက္၀ယ္ယူထားၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ “အရင္တုန္းကေတာ့ ဒီေနရာကို ဘယ္သူမွ စိတ္မ၀င္စားၾကဘူး၊ အခုေတာ့ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူးေလ”လို႔ ကဗ်ာ၀ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးေအာင္စန္းက ေျပာပါတယ္။ပုဂၢလိက ကုမၸဏီတစ္ခုျဖစ္သည့္ ျမန္မာေအာ္ရန္(မ္) (Aurum) ကုမၸဏီက အေမရိကန္ေဒၚလာ၁၂ သန္းရင္းႏွီး
ျမႇဳပ္ႏွံကာ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အပမ္းေျဖ လုပ္ငန္းလုပ္ကုိင္ရန္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ မြန္ျပည္နယ္ အစိုးရက တရား၀င္ခြင့္ျပဳခဲ့ၿပီးေနာက္ပိုင္း အေျပာင္းအလဲအခ်ဳိ႕ ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕နဲ႔ ေရးၿမိဳ႕ေတြမွာ အေျခစိုက္ထားတဲ့ ထိုကုမၸဏီဟာ ကဗ်ာ၀ကမ္းေျခမွာ အခန္းေပါင္း ၁၀၀ ပါ၀င္မယ့္ ဟိုတယ္ကိုေဆာက္လုပ္မွာျဖစ္သလို ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္ရွိပိုင္ရွင္မဲ့ ေျမဧက ၅၀ နီးပါး ျပည္နယ္အစိုးရဆီကေန ရရွိထားပါတယ္။ေနာက္ထပ္ ဧကေပါင္း ၁၅၀ ေက်ာ္ေလာက္ကို လုပ္ပိုင္ခြင့္ရရွိဖို႔ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရရွိထားတဲ့ ေျမရဲ႕တန္ဖိုးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ကေတာ့ အစိုးရက ထုတ္ျပန္သတ္မွတ္ျခင္းမရွိေသးဘူးလို
႔ ျမန္မာေအာ္ရန္(မ္)ကေန သိရပါတယ္။”ကြ်န္ေတာ္တို႔က အဲဒီမွာ ကုိယ္ပိုင္ ဟိုတယ္ေဆာက္မယ္၊ က်န္တဲ့ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီ ေတြနဲ႔လည္း ဟိုတယ္ ဇုန္သေဘာမ်ဳိးလုပ္မယ္”လို႔ ျမန္မာေအာ္ရန္(မ္) ကုမၸဏီ
အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ဒါ႐ိုက္တာဦးေဌးသြင္က ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာေအာ္ရန္(မ္)ကုမၸဏီရဲ႕ ကဗ်ာ၀ ကမ္းေျခဟိုတယ္ဇုန္ရင္ႏွီးျမႇဳပ္ႏွံေရး စီမံကိန္းေၾကာင့္ေရးၿမိဳ႕နယ္အတြင္း ေျမေဈးေတြ အဆမတန္ ထိုးတက္သြားခဲ့ပါတယ္။အရင္က ေပ ၄၀ ေပ ၆၀ ေျမ တစ္ကြက္ကို က်ပ္ ႏွစ္သိန္း၊ သံုးသိန္းနဲ႔ ၀ယ္သူမရွိခဲ့တဲ့ ေျမေတြဟာ က်ပ္သိန္း ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ အထိ ထိုးတက္သြားခဲ့ပါတယ္။မြန္ျပည္နယ္၊ ေရးၿမိဳ႕နယ္အစြန္ ေခါဇာၿမိဳ႕နယ္ဟာ အရင္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ရာ အမဲေရာင္နယ္ေျမလည္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။အထူးသျဖင့္ မြန္ျပည္သစ္ပါတီထိန္းခ်ဳပ္ရာ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ခဲ့သလို အျခား ခြဲထြက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕အစည္းေတြ၊ ဓားျပဆန္ဆန္
လုယက္ျပန္ေပးဆြဲမႈေတြစတဲ့ အေျခအေနေတြေၾကာင့္ တစ္သီးတစ္သန္႔ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရတယ္လို႔ ေဒသခံေတြရဲ႕ ေျပာျပခ်က္အရ သိရပါတယ္။အစိုးရနဲ႔ မြန္ျပည္သစ္ပါတီတို႔ၾကား အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးသေဘာ
တူညီခ်က္ကို ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္းသေဘာတူလက္မွတ္ ထိုးခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ေဒသတြင္းပိုၿပီးပြင့္လင္းကာ တည္ၿငိမ္လာေၾကာင္းကဗ်ာ၀အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးစန္းေအာင္က ေျပာပါတယ္။”အခုလိုၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္လာၿပီဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးဖို႔အတြက္ ကုမၸဏီေတြ၀င္လာတာကိုေတာ့ ႀကိဳဆိုပါတယ္”လို႔ သူကေျပာပါတယ္။ ကဗ်ာ၀ကမ္းေျခစီမံကိန္းနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကုမၸဏီစီမံကိန္းေတြအေၾကာင္း သတင္းေတြထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာပဲ ကမ္းေျခဖြံ႕ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းေတြက ေဒသတြင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကိုဘယ္ေလာက္အထိ ပံ့ပိုးေပးႏိုင္မလဲဆိုတဲ့အေပၚ ေမးခြန္းေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့သလို အရင္ရွိႏွင့္ၿပီးသား ေငြေဆာင္၊ ေခ်ာင္းသာ စတဲ့ နာမည္ႀကီးကမ္းေျခေတြလို လူအနည္းစုတစ္စုေလာက္ကိုပဲ စီးပြားေရးအက်ဳိးအျမတ္ ရရွိေစမႈ၊ ေငြေၾကးခ်မ္းသာသူေတြသာ အပမ္းေျဖႏိုင္တဲ့ဟိုတယ္ဇုန္တစ္ခုေလာက္ပဲ မျဖစ္ေစဖို႔ဆိုတဲ့ ေ၀ဖန္ေရးသားမႈေတြလည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။စီမံကိန္း
တစ္ခု ေဆာင္ရြက္ရာမွာ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ၊ လူမႈပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာေလ့လာဆန္းစစ္မႈေတြကို ႀကိဳတင္ၿပီးေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္တယ္လို႔ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕အစည္းUN Habitat မွ ေဒါက္တာေက်ာ္သူက အၾကံျပဳေျပာဆိုပါတယ္။ “လူမႈပတ္၀န္းက်င္၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ အက်ဳိးအျမတ္နဲ႔ ထိခိုက္မႈကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာဆန္းစစ္ဖို႔လုိမယ္၊ ေနာက္ၿပီး အင္န္ဂ်ီအိုေတြ၊ အရပ္ဘက္လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းေတြနဲ႔က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔
ေဆြးေႏြးဖို႔လိုမယ္”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။စီးပြားေရးပညာရွင္ ဦးလွေမာင္ကေတာ့ အစိုးရဆီကေန ႀကီးမားတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြရရွိထားတဲ့ ကုမၸဏီေတြဟာ ၎တို႔ ရရွိထားတဲ့ ေျမယာေတြကို အစိုးရဆီကို
ဘယ္ေလာက္အထိအခြန္သြင္းရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရထားတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရွိရမွာ ျဖစ္တယ္ လို႔ဆိုပါတယ္။ဒါ့ျပင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း ႀကီးေတြအေနနဲ႔ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းေတြကိုလည္း ေဒသခံေတြကို ကာလေပါက္ေဈးနဲ႔အညီ ဦးစားေပးခန္႔ထားရမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။”ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိဘဲ အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းစား၊ ၿပီးေတာ့ အျခားသူေတြကို ေဈးႏႈန္းအဆမတန္သတ္မွတ္ၿပီး ျပန္ငွားရင္ ဒါက ခ႐ိုနီပဲ၊ ဒီလိုစီးပြားေရးအက်ဳိး ျမတ္ရွာမႈက မေကာင္းဘူး၊ မျဖစ္သင့္ဘူး”လို႔ ဦးလွေမာင္က ေျပာပါတယ္။လက္ရွိ ျမန္မာေအာ္ရန္(မ္) ကုမၸဏီရဲ႕ ရွယ္ယာေတြထဲမွာ မြန္ျပည္နယ္ အစိုးရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္
ဦးအုန္းျမင့္၊ စစ္တပ္ထိပ္တန္းအရာရွိေဟာင္း အခ်ဳိ႕ပါ၀င္ေနေၾကာင္း ေရးၿမိဳ႕နယ္ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားေနသူတစ္ဦးက ေျပာဆိုပါတယ္။”မြန္ျပည္နယ္အစုိးရနဲ႔ မရင္ႏွီးရင္ ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ စီမံကိန္း အလြယ္တကူ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရရွိဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး”လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ျမန္မာေအာ္ရန္(မ္)ကုမၸဏီ ပိုင္ရွင္ ဦးေဌးသြင္ကေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ မြန္ျပည္နယ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ ဆက္ဆံေရး မရွိဘူးလို႔
ျငင္းဆိုထားေပမယ့္ ကုမၸဏီရဲ႕ ရွယ္ယာေတြထဲမွာ ဘယ္သူေတြ ပါတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုသြားျခင္း မရွိပါဘူး။”ကြ်န္ေတာ္က ေရးၿမိဳ႕နယ္သားပါ၊ ဒီစီမံကိန္းကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ခုနစ္ႏွစ္ေလာက္ကတည္းက
ေမွ်ာ္လင့္ၿပီးေလ့လာထားခဲ့တာ၊ ျပည္နယ္အစိုးရဆီကို စီမံကိန္းအေသးစိတ္စာေရးၿပီးတင္ေတာ့ သူတို႔ကအင္တာဗ်ဴးလုပ္ေသးတယ္ ၿပီးမွ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က လက္ခံတာပါ။ အရင္က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္နဲ႔ မသိပါဘူး၊
လုပ္ငန္းစလုပ္မွပဲ ေတြ႕ဖူးတာျဖစ္ပါတယ္”လို႔ ဦးေဌးသြင္က ေျပာပါတယ္။ဦးေဌးသြင္က လက္ရွိရရွိထားတဲ့ ေျမဧက ၅၀ ေပၚက ေဒၚလာ ၁၂ သန္း တန္ စီမံကိန္းအတြက္ေဒသတြင္းဖြံ႕ၿဖိဳးေရး အစီအစဥ္ျဖစ္တဲ့
လမ္းေဖာက္ျခင္း၊ စာသင္ေက်ာင္း၊ က်န္းမာေရးေဆးေပးခန္း၊ေဈး၊ မီးသတ္ကား၊ မီးသၿဂႋဳဟ္စက္အျပင္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ဆိုင္ရာ သုေတသနဌာနစတဲ့ အစီအစဥ္ေတြအတြက္ က်ပ္သန္းေပါင္း တစ္ေသာင္း သုံးစြဲသြားမယ္လို႔ ေဒသခံေတြကုိကတိေပးၿပီးသား ျဖစ္တယ္လို႔လည္း ျမန္မာတိုင္း(မ္)ကို ေျပာပါတယ္။ေဒသခံေတြ အမ်ားစုကေတာ့ သူတို႔ ေဒသ ေျမေဈးေတြတက္လာတာ၊ လူေတြ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ အပန္းေျဖလာေရာက္တဲ့အတြက္
စီးပြားေရးေျပလည္တာေၾကာင့္မို႔ စီမံကိန္းမျဖစ္မွာစိုးရိမ္ေနၾကပါတယ္။ “ဒီေဒသတိုးတက္ေအာင္ ကြ်န္မတို႔ မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ကုမၸဏီေတြ လာလုပ္မွရမွာ”လုိ႔ ကမ္းေျခမွာစားေသာက္ဆိုင္ အေသးကေလး ဖြင့္ထားတဲ့ မျမတ္စႏၵာ၀င္းေမာ္က ေျပာပါတယ္။ကုမၸဏီစီမံကိန္းအသံၾကားၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဧည့္သည္လာေရာက္မႈမ်ားတာေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ ဆိုင္လည္းေရာင္းအား တက္လာတဲ့အေၾကာင္း ဆက္ေျပာပါတယ္။အသက္ ၅၅ ႏွစ္အရြယ္ တံငါသည္ ဦးေသာင္း၀င္းကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကေဈးေပါေပါနဲ႔ သူ၀ယ္ထားၿပီး လက္ရွိသူေနေနတဲ့ ေျမဟာ အေတာ္လည္းတန္ဖိုးတက္လာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာဆိုပါတယ္။ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ အဲဒီ ေျမယာပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း အေထာက္အထား မရွိတာမို႔ မူလပိုင္ရွင္ဆီကိုသြားေရာက္ေတာင္းခံရဦးမွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။”ေဈးတက္လာၿပီဆိုေတာ့ ေရာင္းခ်င္ရင္ ဂရန္ရွိဖို႔လိုတယ္”လို႔သူကေျပာပါတယ္။ကဗ်ာ၀ကို သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အလုပ္သမားေတြ ေခြ်းတစ္လုံးလုံးနဲ႔ လမ္းကိုျပဳျပင္ေနၾကပါတယ္။ေဒသခံေတြကေတာ့ မၾကာခင္ ေရာက္လာေတာ့မယ့္ ကုမၸဏီ စီမံကိန္းေတြကိုေမွ်ာ္လင့္ေနၾကဆဲျဖစ္ပါတယ္။
source: The Myanmar Time